Po godz. 13 rakieta Rokot wyniosła na orbitę trzy satelity naukowe ESA konstelacji Swarm. Statki Swarm będą badały ziemską magnetosferę i wpływ jej zmian na życie na Ziemi.
Trzy satelity Swarm Europejskiej Agencji Kosmicznej zostały dzisiaj wyniesione na orbity okołobiegunowe rosyjską rakietą nośną Rokot. Rakieta Rokot/Briz-KM wystartowała z rosyjskiego kosmodromu Plesieck 22 listopada o godzinie 12:02 GMT (13:02 CET). Około 91 minut po starcie, człon ucieczkowy Briz-KM wypuścił trzy satelity na orbitę o wysokości 490 kilometrów, bliską orbicie okołobiegunowej. Kilka minut później stacje śledzenia w szwedzkiej Kirunie i na Svalbardzie (Norwegia) nawiązały łączność z całym trio.
Przez najbliższe cztery lata wyniesione dzisiaj satelity będą monitorowały pole magnetyczne Ziemi, od jej jądra aż po górne warstwy atmosfery. Satelity Swarm mają dać bezprecedensowy wgląd w złożone procesy zachodzące w polu magnetycznym, chroniącym biosferę Ziemi przed promieniowaniem kosmicznym i cząsteczkami wysokoenergetycznymi. Satelity przeprowadzą dokładne pomiary mające ocenić stan magnetosfery, jej zmienność i wpływ tychże zmian na procesy zachodzące na Ziemi. Wcześniejsze podobne badania były prowadzone przez satelity Ørsted (Dania) i CHAMP (Niemcy).
{youtube}lz6l6h8vlok{/youtube}
Start rakiety Rokot z satelitami Swarm / Credits: BBC World News
Wszystkie trzy statki są sterowane z European Space Operation Centre w Darmstadzie w Niemczech. W ciągu kilku kolejnych godzin statki rozłożą czterometrowej długości wysięgniki z instrumentami badawczymi. Przez pierwsze trzy miesiące będzie trwała faza odbioru, w trakcie której zweryfikowany zostanie stan przyrządów naukowych, a satelity będą przesuwane na swoje docelowe orbity robocze.
Dwa statki będą latały w formacji około 150 km od siebie (mierząc przy równiku) na wysokości 460 kilometrów. Trzeci satelita będzie poruszał się wyżej od nich, po orbicie o wysokości 530 km.
„Swarm mają wypełnić lukę w naszej wiedzy o Ziemi i w monitoringu wszelkich globalny zmian na niej″, podkreśla Volker Liebig, dyrektor ESA ds. obserwacji Ziemi. „Pomogą nam lepiej zrozumieć pole, które chroni nas przed cząstkami i promieniowaniem emitowanym przez Słońce.″
Każdy z bliźniaczych satelitów ma masę własną 369 kilogramów i wymiary 9,1 x 1,5 x 0,85 metra. Każdy będzie prowadził pomiary za pomocą 5 instrumentów badawczych:
- Vector Field Magnetometer – VFM (magnetometr pola wektorowego) – główny przyrząd misji; pomiar wektorów pola magnetycznego; składa się magnetometru transduktorowego, podobnego do zastosowanych na satelitach Ørsted, CHAMP i SAC-C.
- Absolute Scalar Magnetometer – ASM (magnetometr do bezwzględnych pomiarów skalarnych pola magnetycznego) – kalibrator przyrządu VFM w postaci pompowanego optycznie magnetometru helowego.
- Electric Field Instrument – EFI (instrument pola elektrycznego) – przyrząd do pomiaru gęstości jonów, prędkości dryfu i pola elektrycznego.
- Accelerometer – ACC (akcelerometr) – pomiary przyspieszeń niegrawitacyjnych, jak oporu powietrza, wiatrów, albedo Ziemi, ciśnienia światła słonecznego.
- Laser Range Reflector – LRR – odbłyśniki do laserowego śledzenia satelity.
(ESA)
