Korea Południowa opublikowała wstępny raport dotyczący konstrukcji północnokoreańskiej rakiety Unha-3. W raporcie znajduje się nieco szczegółów dotyczących zagranicznych komponentów użytych przy budowie tej rakiety.
o startu satelity Kwangmyongsong-3B na pokładzie rakiety Unha-3 doszło 12 grudnia 2012 roku o godzinie 01:49 CET. Dziewięć minut i 27 sekund później nastąpiła separacja Kwangmyongsong-3B od górnego stopnia rakiety Unha-3. Był to pierwszy udany start rakiety orbitalnej z Północnej Korei – poprzednie cztery były nieudane. Rakieta Unha-3 umieściła satelitę Kwangmyongsong-3B na orbicie o wysokości około 500 x 584 km i nachyleniu 97,4 stopnia. Około 48 godzin po starcie Unha-3, pobliska Korea Południowa ogłosiła, że jej marynarce udało się odzyskać dolny stopień tej rakiety. Do odzyskania doszło albo na wodach międzynarodowych albo na terytorialnych Korei Południowej. Zdjęcia w galerii tego artykułu prezentują dolny stopień rakiety Unha-3 na pokładzie południowokoreańskiego okrętu marynarki wojennej. Na opublikowanych zdjęciach widać walcowatą strukturę dolnego stopnia rakiety oraz wiązkę kabli zasilających lub służących do transmisji danych z boku stopnia rakiety. Dolny stopień nie uległ rozpadowi na drobne kawałki po uderzeniu w wodę, co ułatwiło operację odzyskania tej części rakiety.
Nieco ponad miesiąc po starcie Korea Południowa opublikowała wstępne wyniki analizy pierwszego stopnia rakiety Unha-3. Okazuje się, że do budowy tego stopnia zastosowano także zagraniczne komponenty, pochodzące z pięciu państw. Następnie, osiemnastego stycznia 2013 roku, Korea Południowa opublikowała wstępny raport dotyczący rakiety Unha-3. Przetłumaczenie tego raportu na język angielski nastąpiło 24 stycznia. Raport bazuje na odzyskanych elementach rakiety.
{module [346]}
Nad dolnym stopniem rakiety Unha-3 pracował zespół 52 naukowców i inżynierów z różnych południowokoreańskich agencji, w tym agencji kosmicznej KARI. Nazwa jednej z tych agencji nie została podana do wiadomości, co sugeruje południowokoreańską agencję wywiadu (NIS).
Raport sporządzono na podstawie dostępnych informacji oraz analizy odzyskanych elementów rakiety – silnika, zbiorników paliwa (nazwanych w tłumaczeniu „puszkami”) oraz 10 innych elementów. Wnioski są następujące:
- Pierwszy stopień rakiety ma około 15 metrów długości i 2,1 metra średnicy,
- Odzyskana dobrze zachowana struktura rakiety to zbiornik utleniacza pierwszego stopnia – zbiornik paliwa także odzyskano, choć w gorszym stanie,
- Udało się sporządzić schemat działania silnika rakietowego pierwszego stopnia,
- Tak jak się spodziewano, pierwszy stopień rakiety Unha-3 był napędzany czterema silnikami Nodong o ciągu 27 ton każdy,
- Pierwszy stopień jest wyposażony w cztery silniki wspomagające, umożliwiające lepszą kontrolę orientacji rakiety Unha-3,
- Zastosowane paliwo pierwszego stopnia – nafta z dodatkiem kilku innych węglowodorów. Zbiornik paliwa wykonano ze stopu aluminium z magnezem.
- Zastosowany utleniacz pierwszego stopnia – kwas azotowy. Zbiornik utleniacza także wykonano ze stopu aluminium z magnezem.
- Zbiornik utleniacza nosi ślady ręcznego i niezbyt dokładnego spawania, co sugeruje, że Korea Północna może nie posiadać nowoczesnych technologii precyzyjnego łączenia elementów ze stopów metali ze sobą.
- Zagraniczne elementy, które użyto w tej rakiecie to sensory temperatury, konwertery DC-DC, sensory ciśnienia i kilka urządzeń elektrycznych. Z raportu wynika, że większość elektroniki tej rakiety była importowana i jest dostępna na rynku.
- Niektóre elementy elektroniki zostały wykonane w Północnej Korei.
Naukowcy i inżynierowie badający dolny stopień rakiety Unha-3 ocenili, że Korea Północna, pomimo ograniczonego dostępu do nowoczesnych technologii oraz wprowadzonych sankcji, była w stanie dokonać dużego postępu w budowie rakiet dalekiego zasięgu.
W raporcie nie podano państw, z których Korea Północna mogła sprowadzić komponenty, choć wiadomo już, że jednym z nich są Chiny. Niektóre źródła sugerują także Iran, ale póki co nie pojawiła się żadna oficjalna informacja na ten temat.
Dyskusja o raporcie (oraz link do raportu) znajduje się w wątku na Polskim Forum Astronautycznym.
