Ciekła woda na Europie?

0

Nowe analizy zdjęć z sondy Galileo dają mocne poszlaki, że na Europie, księżycu Jowisza, istnieją zbiorniki ciekłej wody.

Naukowcy z University of Texas, Johns Hopkins University i Lunar and Planetary Institute, opublikowali pracę analizującą zdjęcia Europy z sondy Galileo, które dostarczają dowodów, że pod lodową powierzchnią Europy znajduje się ciekła woda, o objętości przynajmniej równej objętości Wielkich Jezior, na pograniczu Kanady i USA.

W pracy opublikowanej na łamach Nature, Britney Schmidt, z University of Texas, stoi na stanowisku, że woda pod powierzchnią Europy może stwarzać warunki sprzyjające życiu, a jej zbiorników może być więcej.

Schmidt zauważa, że niektórzy naukowcy mówili, iż gruba nieruchoma pokrywa lodowa Europy nie byłaby korzystna dla istnienia życia. Jej badania pokazują, że zidentyfikowane jezioro ciekłej wody pokryte jest pływającym lodem, który w czasie zderzeń stwarza warunki do przenoszenia energii i składników odżywczych z powierzchni planety w głąb zbiorników wodnych.

Cztery fazy powstawania pęknięć w powierzchni Europy / Credits: Univ. of Texas at AustinNaukowcy oparli się o zdjęcia z sondy Galileo, które ukazywały okrągłe wypukłe struktury na powierzchni Europy. Bazując na podobnych procesach zachodzących na Ziemi – formujących lód nad stożkami wulkanicznymi – opracowali czterostopniowy model wyjaśniający powstawanie podobnych struktur na Europie. Udało im się nim pogodzić dotychczasowe obserwacje, które nasuwały sprzeczne wnioski o grubości lodu.

Według nich unoszący się z dna bąbel ciepła powoduje powolne wybrzuszanie się powierzchni lodu. Napór wody powoduje w końcu, że na pewnej grubości pokrywy lodowej powstaje komórka nadtopionej wody, a powierzchnia lodu, wcześniej wybrzuszona, zapada się. Osłabia ona strukturę lodu ponad sobą i pojawiają się tam pęknięcia, mogące sięgać powierzchni planety. Gdy unoszone ciepło dociera komórki nadtopionej wody, pęknięcia fragmentują lód na bloki (wysokości kilku kilometrów) oddzielone mieszaniną wody i lodu. Po zaniku ciepła, woda komórki zamarza, podobnie jak mieszanina lodu i wody między powstałymi blokami. Ponieważ bloki lodowe mogą się poruszać, zmarzlina powstała między nimi przybiera nieregularne kształty.

Robert Pappalardo, naukowiec z Planetary Science Section, NASA, skomentował opublikowaną pracę: “Przeczytałem artykuł i od razu pomyślałem: tak, to ma sens”. “To jedyny przekonujący model pasujący do wszystkich obserwacji. Dla mnie oznacza to właściwą odpowiedź”.

Nowe analizy stanowią kolejną, mocną poszlakę, że pod powierzchnią Europy znajdują się rozległe zbiorniki ciekłej wody. Rozstrzygających dowodów dostarczy jednak dopiero misja kosmiczna, która zbada próbki lodu powierzchniowego. Jej projekt został uznany za drugą najważniejszą przyszłą misję kosmiczną przez Przegląd Dziesięcioletni Narodowej Rady Nauki i jest właśnie opracowywany przez NASA.

“Nowe interpretacje procesów zachodzących na Europie nie byłyby możliwe bez 20 lat obserwacji lądolodu i lodu pływającego na Ziemi”, podkreśla Don Blankenship, współautor pracy. Artykuł “Active formation of ‘chaos terrain’ over shallow subsurface water on Europa” ukazał się w Nature 16 listopada.

{youtube}ldzRCO55cUw{/youtube}
Półgodzinny materiał NASA poświęcony publikacji w Nature

(University of Texas)

Comments are closed.