Rakietowy silnik Vinci, zbudowany przez przedsiębiorstwo Snecma (Safran Group), został pomyśle przetestowany w symulowanym locie orbitalnym, pozwalającym na zbadanie zachowania tej konstrukcji w realnych warunkach, którym będzie musiał stawić czoła w przyszłości. Próba została przeprowadzona 9 listopada – jest to kolejny krok w rozwoju tego silnika, nim będzie mógł on wejść do użycia jako drugi stopień rakiety nośnej Ariane 5 ECB – Evolution Cryotechnique type B.
Test naziemny, stanowiący 47 próbę silnika tego typu, został wykonany na specjalnej platformie testowej P4.1, znajdującej się w Niemieckim Centrum Kosmicznym DLR w Lampoldshausen. Podczas tej próby dysza wylotowa silnika o długości niemal trzech metrów po raz pierwszy znalazła się w konfiguracji lotnej. Element w kształcie dzwonu został zbudowany z materiałów ceramicznych oraz kompozytów węglowych – wszystkie zostały wykonane przez Snecma Propulsion Solide. Pozwala to na zmniejszenie jej masy i dzięki temu poprawia osiągi całego silnika.
Przeprowadzony test miał na celu sprawdzenie działania silnika podczas rzeczywistych warunków lotu, jakim zostanie on poddany w trakcie wykonywania typowej misji orbitalnej. W związku z tym, że jest to silnik drugiego stopnia, konieczne było również symulowanie warunków próżni kosmicznej. Było to możliwe dzięki specjalnemu systemowi opracowanemu przez DLR, i jednocześnie będącego jedynym takim w Europie, który pozwala na symulację warunków kosmicznych podczas testów silników rakietowych.
Od momentu rozpoczęcia serii prób w kwietniu 2010 roku, silnik Vinci pracował łącznie przez 4255 sekund, co jest odpowiednikiem sześciu startów dla typowej misji kosmicznej. W najnowszym, 47 teście, użyto silnika Vinci, który jest trzecim modelem rozwojowym – czwarty znajduje się obecnie w fazie montażu. Nowa seria testów z jego użyciem zaplanowana jest na początek 2011 roku.
Nowe, kriogeniczne silniki na ciekły wodór i ciekły tlen są opracowywane w ramach programu “ESA Ariane 5 Midlife Evolution” i mają zastąpić obecnie używaną konstrukcję oraz również produkowaną przez zakłady Snecma – HM7B. Zmiana jednostki napędowej drugiego stopnia na silnik Vinci o lepszym impulsie właściwym i trzykrotnie większym ciągu pozwoli na zwiększenie nośności rakiety Ariane 5 o około 20%. Co więcej, Vinci będzie mógł być restartowany nawet pięciokrotnie w czasie swojego lotu, podczas gdy HM7B jest całkowicie pozbawiony tej możliwości.
Nie oznacza to jednak, że silniki Vinci wejdą szybko do użycia. Pierwszy lot rakiety Ariane 5 z nowym kriogenicznym górnym stopniem jest zaplanowany na rok 2016.
W budowie nowego silnika uczestniczą także inni europejscy partnerzy Snecma – w tym: EADS Astrium, które ma dostarczyć komorę spalania; Avio – dostawca turbopompy utleniacza (LOX); Volvo – dostawca turbin; oraz Techspace Aero – dostawca zaworów.
(Snecma)
