Współczesna analiza próbek skał księżycowych zebranych podczas programu Apollo na początku lat siedemdziesiątych umożliwiła określenie przypuszczalnego źródła zawartej w nich wody, którą z początku brano za ziemskie zanieczyszczenia. Jej skład molekularny jest zbliżony do wody pochodzącej ze źródeł kometarnych, co może sugerować, że właśnie takie jest jej pochodzenie – obiekty te w przeszłości bombardowały Księżyc osadzając na jego powierzchni tę substancję.
Do analizy wykorzystano niewielkie próbki powstałe przez przecięcie skał pochodzących z Księżyca na bardzo cienkie plastry, które następnie zbadano pod kilkoma rodzajami mikroskopów. Przede wszystkim skupiono się na analizie stosunku zawartości wodoru do jego cięższego i rzadszego izotopu – deuteru – różniącego się od wodoru dodatkowym posiadaniem neutronu. Okazało się, że księżycowa woda zawiera aż dwukrotnie więcej tego izotopu w stosunku do wody występującej na Ziemi – stosunek charakterystyczny dla wody występującej w lodzie kometarnym.
Jest to kolejne ważne odkrycie dotyczące księżycowego H2O po tym, jak tydzień temu ogłoszono, iż północny biegun Księżyca skrywa szacunkowo nawet około 600 milionów ton wody w postaci lodu, zalegającego na dnie ciemnych kraterów, do których nie dochodzi światło słoneczne. Wyraźne sygnatury wody uchwycono także podczas kolizji dwóch pojazdów kosmicznych należących do NASA w październiku zeszłego roku.
Woda została również wykryta wcześniej w innych próbkach przywiezionych z Ksiżżyca, ale pochodzących z warstw wierzchnich, wystawionych na działanie wiatru słonecznego, który skutecznie uniemożliwia przeprowadzenie poprawnej analizy, ponieważ może zaburzyć pierwotny stosunek deuteru do wodoru. Również wcześniejsze analizy przekrojów skał wykazały obecność wody, choć została ona wtedy zidentyfikowana jako ziemskie zanieczyszczenie.
Przypuszcza się, że woda wykryta w skałach pochodzi z okresu zwanego Wielkim Bombardowaniem, które wydarzyło się około czterech miliardów lat temu i odpowiedzialne jest za większość kraterów księżycowych. Również pewna ilość wody znajdującej się na Ziemi ma kosmiczne, kometarne pochodzenie.
Alternatywny scenariusz zakłada, iż większa zawartość deuteru wynika z ucieczki zwykłego wodoru podczas formowania się Księżyca.
Być może dalsze badania próbek zabranych przez astronautów z Księżyca pozwolą na dokładniejsze poznanie ‘mokrej’ przeszłości tego ciała niebieskiego oraz opracowanie nowego modelu opisującego jego przeszłość oraz ewolucję geologiczną w środowisku kosmicznym.
Źródło: Space.com
